Πως γεμίζω ευχάριστα τον χρόνο μου αποφεύγοντας τις μικροαθλιότητες που με εξοργίζουν.

 Πως γεμίζω ευχάριστα τον χρόνο μου αποφεύγοντας τις μικροαθλιότητες που με εξοργίζουν.

Όταν θέλω να χαλαρώσω, διαβάζω στο διαδίδκτυο ηλίθιες ειδήσεις, δίαιτες και κουτσομπολιά: 

…πχ σήμερα έμαθα ότι χωρίζει ο Μπρούνο Τσιρίλο που δεν ξέρω ποιος είναι αλλά μάλλον καταπίεζε την γυναίκα του -που είναι ηθοποιός-  και δεν την άφηνε να δουλέψει. (ξέχασα το όνομά της αλλά δεν έχει σημασία…σημασία έχει που χώρισαν).

Επίσης έμαθα ότι για να ρίξω  την χοληστερίνη μου πρέπει να τρώω μιά λάσπη βρώμης με σμέουρα ( αγνοώ τι είναι , μάλλον τροπικό φρούτο) , αβοκάντο  και κολοκυθόσπορους.

(Για σπανακόπιτα , μπισκότα και φραπεδιά δεν λέει τίποτα).

Τα κουτσομπολιά που διάβασα τα ξέχασα και αυτά αλλά αφορούσαν κάτι ξανθιές πουτανόφατσες που δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν συναισθηματικά στον κατάλληλο επιχειρηματία.

Έτσι πέρασα  χωρίς άγχος 2-3 ώρες και απέφυγα να διαβάσω κάτι χρήσιμο που ούτως ή άλλως θα το ξέχναγα, αφού,  όλα τα χρήσιμα  πράγματα είναι βαρετά , πολύπλοκα και κουραστικά.

 ..τηλεόραση δεν ανοίγω ποτέ, βλέπω όμως δέκα δευτερόλεπτα κάθε μέρα όταν πάω για καφέ στο κυλικείο του νοσοκομείου.

Ρίχνω μια ματιά επίτηδες για να μου προκληθεί εμετική διάθεση και να μην αγοράσω τυρόπιττα.

Πρωταθλητές στην πρόκληση εμέτου είναι κάτι πουτανόφατσες -αρσενικές , θηλυκές και ...ενδιάμεσες- που σχολιάζουν ή παίζουν στα σήριαλ , τα μπιγκ μπράδερ και τις λοιπές αθλιότητες.

Στα 2 δευτερόλεφτα με πιάνει  ναυτία.

Αυτιάς, Παπαδάκης και κάτι άλλοι που ξεχνάω τα ονόματά τους,  έχουν επίσης  τέλειο αποτέλεσμα: 

μου κόβεται μαχαίρι η όρεξη αλλά μου ανεβαίνει η πίεση.

Φυσικά δεν κάθομαι να ακούσω τι μαλακίες λένε,  αφού ξέρω από πριν ότι θα πουν ηλίθια κλισέ που θέλει να ακούσει ο κοσμάκης ή  ποιήματα που πήραν σε απευθείας γραμμή από κόμμα ή κυβέρνηση.

Βραχυπρόθεσμα μου κάνουν καλό γιατί γλυτώνω καμμιά πεντακοσάρα θερμίδες, μακροπρόθεσμα όμως  ίσως με βλάπτουν γιατί μου απορρυθμίζουν την πίεση και μου τσιγκλάνε την κατάθλιψη.

Τους εκδικούμαι βέβαια με την εμφανή αδιαφορία μου αλλά και την έκφραση αηδίας που αμέσως επιτυγχάνω αστραπιαία και ξεκάθαρα.

Αν παρω επιπλέον  κιλά, μπορεί να αρχίσω να βλέπω τις πουτανόφατσες που τσακώνονται και αλληλοκερατώνονται .

Αυτιά και Παπαδάκη ποτέ.

Όταν ήμουν πιο νέος πίστευα ότι με τα γεράματα θα γίνομαι πιό ανθεκτικός στις κακουχίες και στις ασχήμιες της  ζωής: 

…έλεγα…ε, τότε θα έχω δεί τόσα….  θα αντέχω περισσότερο…

…θα γίνω λιγότερο ευαίσθητος και λιγότερο συναισθηματικός.

Η αλήθεια είναι διαφορετική : έγινα πιό κυνικός μεν, αλλά και πιό συναισθηματικός και ευαίσθητος.

…διότι , τελικά, οι κυνικοί, καταβάθος είναι απογοητευμένοι πρώην ευαίσθητοι που έφαγαν εκπαιδευτικές καρπαζιές.

Γιατί τα λεω όλα αυτά?

Γιατί δεν αντέχω άλλο να ακούω για ιστορίες ανθρώπινης αθλιότητας.

Φόνοι , βιασμοί, εκμετάλλευση, συκοφαντίες, διαβολές, μηχανορραφίες…

…. από πολιτικούς, δημοσιογράφους, παπάδες, κατασκόπους κακοποιούς….

…από αθλίους.

Δεν θέλω, δεν μπορώ, δεν αντέχω.

Γι αυτό δεν βλέπω τηλεόραση .

Και εφημερίδες, τέρμα.

Να μην βλέπω, να μην ακούω και να μην σκέφτομαι.

Θα γίνω ένας χαζός γέρος με άδειο βλέμμα.

Απλά θα ποτίζω πέντε γλάστρες με βασιλικό και δυόσμο.

Τελετουργικά.