…ψυχραιμία, ασυγκράτητοι!

 …διασκεδάζω με όλες αυτές τις συνεχείς αναρτήσεις και εκκλήσεις από γεροσυνταξιούχους και γεροσυνταξιούχες- κυρίως αυτές - για το κυνήγι της «Αγάπης» και του «Έρωτα» , που είναι «ευλογία»,  και «δύναμη», και «ζωή».

…καταντάνε βαρετές.

Τι είδους  ψυχαναγκασμός είναι αυτός?

Να κυνηγάς ψυχολογικές καταστάσεις που είναι βιολογικά προγραμματισμένες για τις νεαρές αναπαραγωγικές ηλικίες.

Γιατί ο βιολογικός  σχεδιασμός και στόχος, είναι αυτός, φυσικά:

 η αναπαραγωγή.

Τα τελευταία χρόνια, την ξεσκίσαμε την Βιολογία.

Απο τα χρωματοσώματα που άλλοτε τα λαμβάνουμε υπ´ όψιν  και άλλοτε τα αγνούμε, μέχρι την φυσιολογία της γήρανσης που επίσης πάμε να αγνοήσουμε  ή να εξαπατήσουμε.

Αλλά,  η Βιολογία,  δεν είναι …παπαρολογία, να τεντώνεται κατά βούλησιν , σαν λάστιχο: 

είναι σκληρή, ορθολογική, αυστηρή.

Δεν παίζει.

Όσα λίφτινγκ  και υαλουρονικά και να ρίξεις στην μάπα σου, τα οστά θα συρρικνώνονται  και οι αρθρώσεις θα εκφυλίζονται.

Χώρια η καρδιά και τα αγγεία που θα σκληραίνουν και θα βουλώνουν και τα εγκεφαλικά κύτταρα που σταδιακά θα γίνονται «γιαούρτι». 

Βλέπω γέρους και γριές να ψάχνουν τον Έρωτα.

Μερικές φορές ακόμη και αμέσως μετά τον θάνατο του / της συζύγου.

Τραγικό και κωμικό.

Θέλω να τους πω να ηρεμήσουν.

Να κάτσουν ήρεμα στα αυγά τους.

Να σκεφτούν, να φιλοσοφήσουν,  να κάνουν απολογισμό.

Ίσως και να μετανοήσουν.

Γιά όλες τις αθλιότητες και ανοησίες του παρελθόντος.

Δεν είναι κακό πράγμα η μετάνοια.

Είναι σαν απορρυπαντικό: 

καθαρίζει τους παλιους λεκέδες και δημιουργεί μιά αίσθηση φρεσκάδας.